seni sana bırakmam ki ben ....

şimdi ...öncesi ...yada çok sonrası...
ne değişmeyecek hayatında ,ne kadar emin olabilirsin hayatttan .ya da hayatın sana getireceklerinden ...
  ben 27 yaşındayım ve bu yaşıma kadar kendimce sıkıntılar çektim .en sıkıntılı anlarımda biliyordum ki sen vardın ..ya da diyordum ki o anlar ..sen şimdi diyorsun ki ben kendim çözecem sıkıntılarımı sonra konuşacağım seninle...olmaz buna asla izin vermem ..sen benim can yoldaşımsın arkadaşım kardeşim kadar yakınsın ...
şubat mı dert oldu sana bütün takvim yapraklarını kopartırım senin için anlamazsın şubat olduğunu ,telefonları bilgisayarları iptal ederim ..hangi tarih istersen o zamana kadar yırtarım takvim yapraklarını ...
 sen iste ..ne istersin kalbimle elimle yüreğimle ne yapabilirsem yaparım ama git deme benden uzaklaşma..
  bazen insan her an karşına çıkacakmış gibi geliyor arkadaşlık dostluklar ama öyle değil ben bunca senedir bunu öğrendim ..ve bundan sonrada öğrendiğim şeyi unutmaya hiç niyetim yok...
     hem kim anlar bizi birbirimizden başka ..derede gürgen dalını kim bilir ya hatça teyzeyi kör fatmayı .
cadılı evi ...kim anlar bizi ..kendimi atarım ama senı sana bırakmam ...
  bilirsin çılgınımdır aklından gelmeyecek çılgınlıkları yaparım ...sen iste ben yaparım ...
  şimdi ben kelime arasam tüm dillerde sana sevgimi anlatamam ki...sen bana kızdın ya tümüyle haklısın ...
ben senin bir an iyi hissetmen için tüm haksızlıkları alırım ..zaten mars ta benim yüzümden döndü:)

  canım benim hunili arkadaşım ben seni sana bırakmam sende beni bana bırakma olur mu....

sol yanım acıyor....
evet sol yanım..ta  içlerde bir yerlerde sanki bir şeyler kanıyor..
kanıyor da kimse görmüyor duymuyor .....
 zorluyorum ...
olsun istiyorum ve zorluyorum ama olmuyor...
yüreğimin acısı çekilmez hal alıyor.
kendimi bu kadar neden acıtıyorum bilmiyorum ...çaresizliğimle savaşıyorum...
çaresizliği de ben yapıyorum aslında....
 gözlerimden, dilimden çaresizlik akıyor...
ne zaman böyle oldu bilmiyorum , nasıl bu hale geldim.
  yalanlar söylemeye başladım kendime .benim zararım kendime başkasına değil.
kendi yalanlarıma kendim inandım ve inandığım YERDE  kaldım.
  sen masallar anlattın , ben inandım.gerçekmiş sandım .
bir varmış ta başladı masalım. başından bir yokmuş la bitti.bu kadar kısaydı işte ..
    BİR VARMIŞ , BİR YOKMUŞ...

uyandım ....

uyudum....
uykumun rüyalara karışan noktasında ,bir ses duydum..
-heyyy
cevap vermek istedim.rüyada olduğumun farkındaydım cevap versem olmayacaktı .
tekrar seslendi o ses... baksana dedi bana ...kendimle çelişkiler yaşamaya başlamıştım ..
dedim rüyadayım cevap versem ne olacak ki uyandığım zaman bitecekti her şey ..
- sen rüyada değilsin dedi ben gerçeğim..
- hayır dedim ben rüyadayım
inat etti sanki benimle .
-hayır dedi..
 uykumun arasında gerçeğe yakın sesler duyuyordum artık ..
inandım dedim ki demek ki bu gerçekmiş rüya değilmiş
 dedim ve UYANDIM...
Gözlerimi açtığımda ne o ses  vardı etrafımda , ne de uyumadan önceki ben ...
evet uyanmıştım, ama uyandığımda bende olmayan şey neydi.,.
kişiliğim, inancım,değer verdiklerim ...
hepsi rüyada kalmıştı ve ben bomboş bir beden olarak kalmıştım...
  bir rüya neden etkiler ki bir insanı , eğer bütün kişiliğin o rüyanın içinde kaldıysa
ve sen artık hiçbir şeysen ....
  uyandım ve artık bırak rüyalara inanmayı ,gerçeklere bile inanmamaya başladım...

sen&ben

sen ve ben başka dünyaların insanlarıydık ..dünyamız aynıydı farklı olan neydi? başak olan neydi?
bulamadım .......
sen ve ben aynı dünyada yaşıyor, aynı gökyüzüne bakıyor, aynı havayı soluyorduk ...
başka olan neydi biliyormusun  ..ya da bizi birbirimizden farklı kılan ......
ben aşkı ve sevgiyi biliyordum sen ise ne demek olduğu hakkında fikrin bile yoktu......
    şimdi daha iyi anlıyorum seni...
    üzülüyorum hatta acıyorum bile ..
 insanoğlu var olduğundan beri aşk diye bir şey var,sevgi var ,dostluk var.
aynı dünyada yaşayıp bunları görememek ne kadar acı.....
 kızmıyorum artık sana ..
evet biz başka dünyaların insanlarız ...
ben yaşıyorum ,senin ölüden bir farkın yok.....

beni bu havalar mahvetti....

bu gün havadan mıdır? yoksa benim içimdeki duygularımı depreşti bilemedim.nedense bir masumluk,

bir duygusallık hakim bende ...sevmediğim insanlara kızmak bile içimden gelmiyor.

  ağlamak için bir bahane arıyorum sanki..gökyüzü de benim gibi bugün yağmak için sebep arıyor ...

ayrılıklar aklıma geliyor vedalar ..ya da hiç ayrılamadığım hala yan yana olmasak ta veda edemediklerim geliyor ..duruyorum bir an ..sanki içimde ki bu olan şey sessizlik değilde fırtınalar kopuyor bana mı öyle geliyor bilemiyorum...

     ruhumda olan bir şey var ..ama bilemiyorum olan ne ..yine başıma ne dertler açacağım ...

  yolculuklara çıkıyorum yüreğimle ,bedenim sabit olduğum yerde ..gittiğim yerlerde kalmak istiyorum bazen , bazende yaşanmışlıklara ve acılara inat kaçmak...

 açıkçası havalar gibiyim ne yaptığım belli değil , açık mıyım kapalı mı? yoksa yağmur mu var bünyem de ... ne demiş şair beni bu havalar mahvetti..bende havalara suç atıyorum işte ...

sen varmışsın gibi sana seslenmek...

sen olmadan sana sesleniyorum..sanki beni duyuyormuşsun gibi....sen varmışsın gibi seni yaşıyorum ...

  olmadığını ya da hiç olmayacağını söyleseler bile senin beni bir yerlerde duyduğuna inanıyorum ...

  sen olsaydın diye  başlayan cümlelerim var benim ...ama ben o cümleleri kurmuyorum içimden geçiyor bir an sonrasında sessizlik hüküm sürüyor bende....

    ben böyle olmamalıydım , sensizliğin ortasında kalmamalıydım .bir şeyler tıkanıyor boğazıma

boğulacak gibi oluyorum .ellerim güçsüzleşiyor .sevginin , sensizliğin beni acizleştirdiğini adım adım izliyorum sanki.

    seviyorum seni beni duyarmışcasına işte söylüyorum bunu sana..sensizliğin tam ortasında kalsamda

..sensizliği yaşasamda .varmışsın gibi davranıyorum .gel yanıma usulca yanaş bana ...hep ordaymışsın gibi davranacağım inan bana...

..........

HERŞEYİM  dedi adam sevgilisinin gözlerine bakarak ,umut ediyordu aynı cevabı almayı .....

  kadının gözlerindeki o aşkı bulamadı yıkıldı bir an , o ana kadar hiç fark etmemiş miydi yoksa şimdi mi fark etmek istemişti.kendi ile çelişkiye düştü .sevgilisinden hala bir cevap yoktu aslında verdiği cevap tatmin edecek miydi adamı onu bile bilmiyordu ....saniyeler geçmiyor sanki saatler günler geçiyordu. bu kadar şeyi nasıl hissetmişti.

kadın susmaya devam etti yüzünde samimi olmayan bir gülümseme belirdi.adam daha önce hiç  bu kadar yıkıldığını hissetmemişti..daha sözlerine devam etmedi.artık o da susmayı tercih etti....

susuyordu .aslında kadının anlamadığı bir dilde bağırıyordu..

artık yapacak bir şey yoktu ...kadının gözlerindeki

sahteliğe gömüldü...